Σαμαριναίοι
|
|
| ΣΑΜΑΡΙΝΑΙΟΙ |
| Οι Σαμαριναίαοι κατάγονταν από την πόλη Σαμαρίνα. Εγκαταστάθηκαν στην Καρδίτσα στα μέσα του 19ου αιώνα στον Μποσταντζή Μαχαλά, συνοικία που έκτοτε ονομάζεται "Βλαχομαχαλάς". Οι άντρες Σαμαριναίοι είχαν αποκτήσει μεγάλη φήμη ως οι καλύτεροι μεταφορείς στην περιφέρεια της Θεσσαλίας - πρόκειται για τους περίφημους "Κερατζήδες" (αγωγιάτες). Διέπρεψαν ωστόσο και ως αγιογράφοι και σαμαροποιοί. Οι γυναίκες φημίζονταν για την τέχνη τους στην υφαντουργία (κατασκεύαζαν εξαίρετα μάλλινα υφάσματα, δίμιτο, σαμαροσκούτι, βελέντζες). |
| |
| ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΙΤΕΣ |
| Οι Ασπροποταμίτες λέγεται πως εγκαταστάθηκαν στην Καρδίτσα μετά το 1881. Αυτοί προέρχονταν κυρίως από τα χωριά του Ασπροποτάμου, της Κρανιάς, της Καστανιάς, του Κοτάρρη και από το Γαρδίκι. «Από του Οκτωβρίου μέχρι των μέσων Ιουνίου εκάστου έτους διέμενον εν Καρδίτσι, από δε τούτου μέχρι του Σεπτεμβρίου παραθέριζον εις τα χωριά των». Οι ιστορικοί αναφέρουν πως είναι Βλάχοι. |
| |
| ΕΒΡΑΙΟΙ |
| Στην πόλη της Καρδίτσας δεν υπήρχαν πολλές οικογένειες Εβραίων. Λέγεται πάντως πως οι σχέσεις τους με τους χριστιανούς της πόλης ήταν πολύ καλές: «Τόσο όμως εν Τρικάλοις, όσον και εν Καρδίτση αι σχέσεις των με τους χριστιανούς δεν ήσαν μόνο αγαθαί, αλλά και φιλικαί και πνευματικαί, ακόμη δε και συγγένειαι εδημιουργήθησαν». Λόγω της έλλειψης συναγωγών στην πόλη, οι Εβραίοι της Καρδίτσας υπάγονταν στις συναγωγές της πόλης των Τρικάλων, που μαζί με τη Λάρισα αποτελούσαν πόλο έλξης των Εβραίων. |
| |
| ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ |
| Γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκαν στην Καρδίτσα και Ηπειρώτες, οι οποίοι απασχολούνταν κυρίως ως αρτοποιοί, οικοδόμοι, αγγειοπλάστες και ξυλέμποροι. Από το 1949 μάλιστα διατηρούν στην πόλη και τον Περίφημο "Πανηπειρωτικό Σύλλογο Νομού Καρδίτσας". |
| |
| ΜΕΤΣΟΒΙΤΕΣ |
| Οι ιστορικοί αναφέρουν πως οι Μετσοβίτες αποτελούσαν μια από τις πλουσιότερες και επιφανέστερες πληθυσμιακές ομάδες της Θεσσαλίας. Ένας μικρός αριθμός αυτών των οικογενειών, προερχόμενων κυρίως από τη μεσαία τάξη, εγκαταστάθηκε στην Καρδίτσα. |
| |
| ΤΟΥΡΚΟΙ |
| Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας οι κάτοικοι των πεδινών περιοχών της Θεσσαλίας αποσύρθηκαν στα ορεινά, με αποτέλεσμα ο κάμπος να μείνει ακαλλιέργητος. «Αυτό όμως δεν συνέφερε την Τουρκική κυβέρνηση, Δια τούτο μετεφέρθησαν στη Θεσσαλία πολλοί Τούρκοι καλλιεγηταί από την Ασία. Από αυτούς οι περισσότεροι προήρχοντο από την περιοχή του Ικονίου και γι' αυτό λέγονται "Κόνιαροι", οι οποίοι εγκατεστάθησαν κυρίως στην περιφέρεια Φαρσάλων και Λαρίσης, όπου σχηματίσθησαν τα Κονιαροχώρια». Λάππας Βασίλειος - Ιστορία της πόλεως Καρδίτσης, 1974 σελ. 39. Κατά το 1881, όταν η Θεσσαλία προσαρτήθηκε στο ελληνικό κράτος, στην Καρδίτσα υπήρχαν 300 τουρκικές οικογένειες. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, τη σχετική με τη ρύθμιση των ελληνοτουρκικών συνόρων συμφωνία, όσοι από τους Τούρκους επιθυμούσαν να αποκτήσουν την Ελληνική ιθαγένεια θα εξακολουθούσαν να ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και θα διατηρούσαν τις κοινότητες και τους θρησκευτικούς τους αρχηγούς. Παράλληλα όμως, για όσους το επιθυμούσαν, θα ήταν δυνατό να πουλήσουν τις περιουσίες τους και να εγκαταλείψουν το ελληνικό έδαφος μέσα σε διάστημα τριών ετών, πράγμα το οποίο έκαναν πολλές τουρκικές οικογένειες. Με τη Συνθήκη όμως του 1897 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (Κωνσταντινούπολη, Δεκέμβριος 1897) οι μουσουλμάνοι της Θεσσαλίας που είχαν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια θα μπορούσαν και πάλι εντός τριών ετών να την απορρίψουν και να μετεγκατασταθούν σε εδάφη του οθωμανικού κράτους. Λέγεται λοιπόν, πως όλες οι τουρκικές οικογένειες μετοίκησαν τότε στο οθωμανικό κράτος, εκτός από οκτώ, ενώ οι τελευταίοι μουσουλμάνοι της Καρδίτσας αποχώρησαν το 1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. |
| |
|