Διαδρομή 1η γύρω από τη λίμνη Πλαστήρα
|
|
| Η εκδρομή ξεκινάει από την πρωτεύουσα του νομού την Καρδίτσα με κατεύθυνση δυτικά. Σε 10 περίπου λεπτά φτάνουμε στην κωμόπολη της Μητρόπολης. Από εκεί για ν' ανεβούμε στο βουνό μπορούμε ν' ακολουθήσουμε τρεις δρόμους: |
| 1. |
Ο πρώτος περνά από τον Υδροηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ και το Μοσχάτο για να καταλήξει στο Τσαρδάκι |
| 2. |
Ο δεύτερος παλαιότερος απ' όλους στενός και φιδωτός μας οδηγεί στα νότια του Μεσενικόλα. |
| 3. |
Ο τρίτος ο πιο σύντομος μόλις 7 χλμ. και πολύ πιο άνετος μας οδηγεί στο Μορφοβούνι. |
| Όποιον κι αν επιλέξουμε δεν θα μετανιώσουμε. Αν επιλέξουμε τον δεύτερο, θα βρεθούμε σύντομα μέσα από αμπέλια, κουτσουπιές, ελιές και πουρνάρια αρκετά ψηλά στον περιφερειακό δρόμο της λίμνης. Από εδώ αγναντεύουμε ολόκληρη τη Θεσσαλική πεδιάδα. |
| |
| ΜΕΣΕΝΙΚΟΛΑΣ |
| Στη διασταύρωση με τον περιφερειακό κατευθυνόμαστε βόρεια, σταματάμε για λίγο στη βρύση Βασιαρδάνη, όπου μπορούμε (πιθανόν) να αγοράσουμε κεράσια και άλλα φρούτα εποχής από κάποιους χωρικούς που ανάλογα με την εποχή εκθέτουν εδώ τα προϊόντα τους και δροσιζόμαστε με το κρύο νερό. Λίγο πιο πάνω συναντούμε το χώρο αναψυχής του Μεσενικόλα όπου γίνεται η γνωστή γιορτή κρασιού. Οι κάτοικοι αυτού του χωριού οργανώνουν στις 13, 14 και 15 Αυγούστου πανηγύρι διαθέτοντας το περίφημο κρασί τους δωρεάν. Ο Μεσενικόλας ήταν σύμφωνα με την παλιά διοικητική διαίρεση της χώρας, έδρα του δήμου Νεβροπόλεως ο οποίος συμπεριλάμβανε τα χωριά: Βουνέσι (μορφοβούνι), Κερασιά, Στούγκο (Κρυονέρι), Μπεζούλα, Σερμένικο (φυλακτή) Νεοχώρι, Πορτίτσα, Αγ. Γεώργιος, Μπλάσδο (Μοσχάτο) και Ιερά μονή Κρυεράς Πηγής (Μονή Κορώνας). Από εδώ κατάγονται οι αγωνιστές Δ. Φωτάκης (ή Φουτάκης) που πολέμησε ως το 1827 με τον Μπότσαρη αλλά και με άλλους οπλαρχηγούς καθώς και ο Πάσχος ή Πασχαλίδης. Εδώ κατά την αποτυχημένη επανάσταση του 1878 οι επαναστάτες συνέταξαν την προκήρυξη της προσωρινής Διοίκησης των Αγράφων. Σήμερα η κωμόπολη αυτή της οποίας οι κάτοικοι φημίζονται για την εργατικότητα και τη νοικοκυροσύνη τους διαθέτει αγροτικό Ιατρείο, σχολεία Α' θμιας και Β' θμιας εκπαίδευσης, χωροφυλακή και ξενώνα 20 κλινών με αίθουσα συσκέψεων, ταχυδρομείο και αθλητικές εγκαταστάσεις. Στο κέντρο και πλάι στη δροσερή πλατεία με τους γηραιούς πλατάνους δεσπόζει η εκκλησία της Παναγίας. Έξω από το χωριό μπορούμε να περπατήσουμε μέσα στο δάσος ως το Διάσελο, την λίμνη, την Κούλια, το Πετράλωνο (με τις αγριόπαπιες) και το νερόμυλο. Αλλά θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε στο μικρό ξωκλήσι της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του 1647 που έγιναν από τον ζωγράφο ιερομόναχο Σαμουήλ. Ο δωρητής της αγιογράφησης του ναού ήταν ο Παναγιώτης Μορφέσης. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου του 19ου αιώνα. |
| |
| ΜΟΡΦΟΒΟΥΝΙ |
| Μετά το Μεσενικόλα η χλμ. βορειότερα βρίσκουμε το Μορφοβούνι ή Βουνέσι ιδιαίτερη πατρίδα του Νικόλαου Πλαστήρα. Οι βουνεσιώτες φημίζονται για την αγάπη τους στη διασκέδαση και τη φιλοξενία τους. Τα καφενεία και οι ψησταριές είναι γεμάτα κόσμο. Το γραφικό αυτό χωριό είναι σκαρφαλωμένο στην πλαγιά με στενά δρομάκια και τα σπίτια είναι στριμωγμένα το ένα πλάι στο άλλο. Στα "πόδια" του υπάρχει ένα γήπεδο και στη θέση "Αυγέρη" πλάι στη λίμνη το Δασαρχείο διαμόρφωσε ένα όμορφο χώρο αναψυχής για πικ - νικ. Σε απόσταση περίπου 2 χλμ. από το χωριό θα βρούμε τη μονή Αγ. Τριάδας που χτίστηκε το 1858 στη θέση παλαιότερης του 17ου αιώνα. Το μοναστήρι πριν καεί από τους Ιταλούς λειτουργούσε ως σανατόριο. Σήμερα σώζεται μόνο ο ναός αθωνικού τύπου, το μεγαλύτερο μέρος του περιβόλου και τα λιθανάγλυφα των θυρωμάτων. Φεύγοντας από το χωριό νιώθουμε, όπως λεν οι ντόπιοι, να "αλλάζει ο χαβάς": είναι δηλαδή έντονη η αίσθηση της διαφοράς του κλίματος ως προς εκείνου του κάμπου. Δεξιά μας ο καινούριος δρόμος κατηφορίζει προς τη Μητρόπολη και την Καρδίτσα και πιο κάτω ένας άλλος δασικός μας οδηγεί μέσα από πυκνό δάσος στον πολύ ενδιαφέροντα από αρχιτεκτονικής πλευράς οικισμό του Ελληνόπυργου. Στην ίδια περιοχή υπάρχει σπήλαιο με σταλαγμίτες, ανεξερεύνητο ακόμα, αλλά φαίνεται ότι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. |
| |
| ΚΕΡΑΣΙΑ |
| Βρισκόμαστε πλέον στο οροπέδιο της Νεβρόπολης. Αριστερά μας φαίνεται η λίμνη με φόντο τις υπέροχες Αγρφιώτικες βουνοκορφές στο βάθος μέσα στα δένδρα το Κρυονέρι και βορειότερα ένα χωριουδάκι σκαρφαλωμένο σε μια πλαγιά. Πρόκειται για την Κερασιά για την οποία έχουμε την πρώτη ιστορική μαρτυρία (πρώτη και για όλη την περιοχή) το 1343 από Χρυσόβουλο του Σέρβου αυτοκράτορα Στεφάνου Δουσάν σύμφωνα με το οποίο η Κερασιά ορίζεται μετόχιο της μονής Λουκουσάδας (Λοξάδα). Σημαντική για το χωριό ήταν η ετήσια πανήγυρης της 23ης Αυγούστου, η οποία αργότερα μεταφέρθηκε στα "Άσπρα λιθάρια" κι αποτελούσε το εμπορικό και πολιτιστικό γεγονός της περιοχής. Το όνομα Κερασιά οφείλεται στις πολλές κερασιές που φυτρώνουν εδώ από μόνες τους. Το κλίμα είναι εξαιρετικό κι όπως λένε οι ντόπιοι ιδιαίτερα καλό για τους φυματικούς. Θα κάνουμε όμορφους περιπάτους στις βρύσες της κλεφτόβρυσης, της Μάνας νερού ή στο Κούγκι και θα επισκεφτούμε τις τρεις παλιές εκκλησίες. |
 |
Της Κοίμησης της Θεοτόκου, σε μια πλάκα της οποία υπάρχει η ένδειξη: 1770. Η εκκλησία χτίστηκε κατά την παράδοση μετά από υπόδειξη της ίδιας της Παναγίας. Η εικόνα της ήρθε από τη Λάσδα και κρεμάστηκε σε μια καρυδιά. Στο δρόμο προς το χωριό - πάντα κατά την παράδοση - η Παναγία έκλαιγε κι όπου έπεφταν τα δάκρυά της φύτρωναν ζουμπούλια, τα περίφημα "δάκρυα της Παναγίας". |
|
Της Ζωοδόχου Πηγής που χτίστηκε το 1875 με καμπαναριό του 1917 κι άσπρο πορόλιθο και |
|
Του Προφήτη Ηλία του οποίου οι εικόνες χρονολογούνται από το 1905 και είναι έργο του ζωγράφου Ν. Ασημένιου. |
| |
| ΚΡΥΟΝΕΡΙ |
| Αφήσαμε την Κερασιά με τις ομορφιές της και παίρνουμε ξανά τον περιφερειακό δρόμο με προορισμό το Κρυονέρι (Στούγκο). Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα χωριά της περιοχής που οι νέοι δεν εγκατέλειψαν, κι αυτό γιατί τα κτήματά του είναι πολύ εύφορα. Τα σπίτια είναι κρυμμένα πίσω από πυκνή βλάστηση, τα νερά άφθονα και τα κηπευτικά φρέσκα. Εδώ έχουμε την ευκαιρία να γεμίσουμε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας στο μοναδικό βενζινάδικο της περιοχής στη θέση "Οβρός", να κάνουμε πικ - νικ στο κατάφυτο δάσος δρυάς και ελάτης αλλά και να χρησιμοποιήσουμε τα γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ και βόλεϊ. Ακόμη μπορούμε να πεισκεφτούμε το ναό του Αγίου Νικολάου, για να θαυμάσουμε το τέμπλο της παλαιάς εκκλησίας της κοίμησης της Θεοτόκου που δεν υπάρχει πλέον. |
| |
| ΚΑΛΥΒΙΑ ΦΥΛΑΚΤΗΣ - ΚΑΛΥΒΙΑ ΠΕΖΟΥΛΑΣ |
| Από το Κρυονέρι ο δρόμος μας οδηγεί ανάμεσα από πυκνή βλάστηση και καταπράσινα λιβάδια σε δύο συνοικισμούς με το ίδιο όνομα: Καλύβια. Ανήκουν όμως διοικητικά σε δυο χωριστές κοινότητες, της Φυλακτής και της Πεζούλας. Πριν από τη δημιουργία της λίμνης οι κάτοικοι των δύο αυτών οικισμών δούλευαν στα χωράφια της Νεβρόπολης και διατηρούσαν εδώ τα καλύβια τους: μονόχωρες πρόχειρες κατασκευές, από καλάμια και λάσπη όπου αποθήκευαν τα αγροτικά προϊόντα και τα εργαλεία τους. Ο πρώτος συνοικισμός, τα Καλύβια Φυλακτής, σκαρφαλώνει στο βουνό κι ένα ανηφορικό δρομάκι τον συνδέει με το βορεινό τμήμα της Πεζούλας και τον Αϊ Γιάννη της Φυλακτής. Τα Καλύβια Πεζούλας βρίσκονται ακριβώς μετά το Μεγάλο Ποτάμι. Πρόκειται για αναπτυσσόμενο οικισμό με πολλές εξοχικές κατοικίες. Στο κέντρο του ο περιφερειακός διασταυρώνεται με το δρόμο που οδηγεί στη λίμνη ανατολικά και στην Πεζούλα, Φυλακτή και Νεράιδα δυτικά. Εδώ μπορούμε ν' αγοράσουμε ή και να γευματίσουμε στις ψησταριές του πολύ καλό κρέας. Πλάι στη λίμνη υπάρχει αθλητικός χώρος που πρόκειται να εξελιχθεί σε οργανωμένο κέντρο άθλησης και λίγο πιο κάτω θα βρούμε την πλαζ, αναψυκτήριο και ένα θερινό πέτρινο θεατράκι μέσα στο δάσος. Από το 1993 λειτουργεί ο κοινοτικό ξενώνας δυναμικότητα 60 κλινών. |
| |
|
