Διαδρομή 4η γύρω από τη λίμνη Πλαστήρα
|
|
| ΚΑΡΟΠΛΕΣΙ - ΓΙΑΝΝΟΥΣΕΪΚΑ |
| Σε μια επιγραφή της Αγίας Τριάδος του 1640 αναφέρεται το Καροπλέσι, ένα χωριό στα ανατολικά της μονής που περιλαμβάνει τους συνοικισμούς Αγία Αγαθή, Νέο Χωριό, Κουκέικα και Γιαννουσέικα. Τα Γιαννουσέικα που παραχωρήθηκαν στην οικογένεια της Μπουμπουλίνας για την προσφορά της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα λέγονταν Τσιβέσι ίσως λόγω του τσιφλικά Τσιβέση που που ζούσε εκεί στα 1800 κατά την παράδοση. Στον οικισμό των Γιαννουσέικων θα βρούμε ένα εκκλησάκι του 1910 και μια ώρα νότια ένα άλλο κτισμένο το 1608 στη θέση παλαιότερου. Ούτε το Καροπλέσι, ή Καβοπλέσι ή Γιαλίστρα (όπως το αναφέρει ο Πουκεβίλ το 1700) γλύτωσε από τη μανία των τούρκων που το έκαψαν το 1823. Πριν το Β' παγκόσμιο πόλεμο μετά το Καρπενήσι ήταν το μεγάλύτερο χωριό της Ευρυτανίας με 1600 κατοίκους. Το 1932 - 33 ιδρύθηκε η Φιλοπρόοδος Ένωση Καροπλεσίου με πρωτοποριακό πρόγραμμα δράσης που συμπεριλάμβανε λαϊκό φαρμακείο εξωραϊστικά έργα μεταφορά του οικισμού, ακόμα κα λαϊκό δικαστήριο. Στον Β' παγκόσμιο πόλεμο από το 1941 ήταν ήδη ελεύθερο. Γερμανοί δεν πάτησαν τα χώματά του και ο Ε.Λ.Α.Σ. από εκεί προμηθεύονταν οπλισμό και εφόδια. Ένα δάσος που προστάτευε το κατολισθένον έδαφος, καταστράφηκε λόγω άγνοιας από τους ίδιους τους κατοίκους. |
| |
| ΜΟΥΧΑ |
| Επιστρέφοντας πάλι στον περιφερειακό δρόμο συνεχίζοντας το δρόμο μας ανατολικά φθάνουμε στη Μούχα, η οποία διοικητικά ανήκει στην Καστανιά. Πρόκειται για ένα χωριουδάκι με θέα στη λίμνη όπου υπάρχουν καφενεία και ένας ιδιωτικός ξενώνας. Από εδώ μπορούμε να κατεβούμε στο παραλίμνιο χώρο που φθάνει ως το ύψος της Καστανιάς. Μπροστά μας διακρίνουμε το νησάκι Νιάγκα που εξελίσσεται σε αξιόλογο εκτροφείο θηραμάτων. |
| |
| ΚΑΣΤΑΝΙΑ |
| Η Καστανιά είναι ένα όμορφο επίσης χωριό θέρετρο σε υψόμετρο 850 μέτρων μέσα σε έλατα. Η θέση του αρχαίου της κάστρου πιθανόν να ταυτίζεται με εκείνη της πόλης Μενελαϊδος. Εδώ κοντά βρέθηκαν τάφοι με Ρωμαϊκή τεχνική με οπτόπλινθους συνδεδεμένους με ασβεστοκονίαμα. Από την Καστανιά κατάγεται ο Δημ. Γιαννακόπουλος αγωνιστής της επανάστασης του 1821 και ο Δημήτρης Θεολόγου που πολέμησε στις γραμμές του Καραϊσκάκη και υπηρέτησε υπό τον Ζαραλή και τον Ν. Μπότσαρη. Μετά την απελευθέρωση του 1821 το χωριό ανήκει στην τουρκική επικράτεια. Στην αποτυχημένη επανάσταση του 1854 - 55 απελευθερώθηκε αρχικά από Ευρυτάνες αλλά οι Τούρκοι διαλύοντας τα σώματα των επαναστατών, ανακατέλαβαν την περιοχή ως το 1881. Σήμερα στο κέντρο του χωριού υψώνεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου με αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αιώνα και δεσποτικές εικόνες της ίδιας εποχής. Το τέμπλο ανήκει στην κατηγορία των "κεντητών ή σκαλιστών στον αέρα" όπως αυτά της ζωοδόχου Πηγής Απιδιάς και του Αγίου Γεωργίου Ρεντίνας. Στο χωριό διατίθενται 15 δωμάτια με 30 κλίνες για τους τουρίστες, ενώ λειτουργεί και ο κοινοτικός ξενώνας δυναμικότητας 23 κλινών. Επίσης οι κατασκηνώσεις μπορούν να φιλοξενήσουν παιδιά τους θερινούς μήνες. Εδώ λειτουργεί αγροτικό ιατρείο. Παραλίμνια, μέσα σε δασική έκταση το δασαρχείο διαμόρφωσε χώρους αναψυχής και κάμπινγκ με ψησταριές, βρύσες, ντους και μικρά πλατώματα για την εγκατάσταση σκηνών. Από την Καστανιά μπορούμε να πάμε στην Καρδίτσα μέσω Καλλίθηρου ή και Ραχούλας. |
| |
| ΚΑΤΑΦΥΓΙ - Ι.Μ. ΠΕΤΡΑΣ |
| Το Καταφύγι είναι ένα χωριό στο οποίο σώζονται ερείπια αρχαίου κάστρου. Σε 4 χλμ. Βορειοδυτικά στο δασικό δρόμο που οδηγεί από το καταφύγι στον Άγιο Αθανάσιο Λαμπερού θα συναντήσουμε το περίφημο μοναστήρι της Πέτρας χτισμένο το 1553. Το καθολικό του ναού ανήκει στον αθωνικό τύπο με χώρους και νάρθηκα στη Δυτική πλευρά. Πάνω από το νάρθηκα υπάρχει δεύτερος όροφος που διαιρείται σε 2 μέρη: το ένα λειτουργούσε ως κρυφό σχολειό και το άλλο είναι διαμορφωμένο σε παρεκκλήσι. Νότια του νάρθηκα προσκολλήθηκε λίγο αργότερα το παρεκκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα με ενδιαφέρουσα τράπεζα, υστερορωμαϊκών χρόνων. Η αγιογράφηση του καθολικού έγινε το 1625 όπως το μαρτυρεί επιγραφή που υπάρχει στο υπέρθυρο της εισόδου από την εσωτερική δυτική επιφάνεια. Αξιοπρόσεκτη εδώ είναι η ωραία παράσταση του δωρητή της αγιογράφησης Παναγιώτη Κουσκουλά ο οποίος προσφέρει στην Παναγία ομοίωμα του ναού. Ακόμα, από αντίστοιχες περιγραφές που υπάρχουν στο παρεκκλήσι και στο νάρθηκα, πληροφορούμαστε ότι αφ ενός μεν το παρεκκλήσι ιδρύθηκε από τον Ιωάννη τον Ευτελή το 1672, ο νάρθηκας δε από τον Κωνσταντίνο το 1789. Η μονή ερημώθηκε στις αρχές του 1900 και επαναλειτουργούσε στη δεκαετία 1920 - 30 με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Ιεζεκιήλ. Το 1968 καταστράφηκαν τα 80 διώροφα κελιά που έφεραν και υπόγεια. Σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά στατικά προβλήματα. |
| |
|
