Διαδρομή 2η γύρω από τη λίμνη Πλαστήρα
|
|
| ΠΕΖΟΥΛΑ - ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΜΟΝΑΣ |
| Στα Καλύβια θα παρακάμψουμε τον περιφερειακό για να πάρουμε το δρόμο δυτικά πλάι στο Μεγάλο Ποτάμι προς την Πεζούλα. Αλλά στο ενδιάμεσο τω νδύο χωριών είναι σκόπιμο να επισκεφθούμε τον Ναό του Αγίου Παντελεήμονα, μια τρίκογχη καμαροσκεπαστή εκκλησία που βρίσκεται μέσα σε πυκνό δάσος με ωραιότατη θέα προς τη λίμνη. Κτίσθηκε τον 16ο αιώνα, αλλά ανακαινίσθηκε σε κάποιον βαθμό τον 18ο αιώνα. Η Πεζούλα είναι κτισμένη στις όχθες του Μεγάλου Ποταμού, μέσα στο πράσινο και διαθέτει αγροτικό ιατρείο. Κοντά στο Ποτάμι υπάρχει ένας γραφικότατος νερόμυλος. Την πρώτη μαρτυρία για το χωριό την έχουμε έμμεσα στα τέλη του 16ου αιώνα: Από εδώ κατάγεται ο Άγιος Σεραφείμ, ηγούμενος της Μονής Κορώνας και αργότερα αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου, για τον οποίο γνωρίζουμε ότι πήρε ενεργά μέρος στην επανάσταση του 1600 του Διονυσίου του Σκυλοσόφου, συνελήφθη από τους Τούρκους, βασανίστηκε και απαγχονίστηκε. Η κάρα του φυλάσσεται στη Μονή Κορώνας. |
| |
| ΦΥΛΑΚΤΗ - ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ |
| Συνεχίζοντας το δρόμο μας προς τη φυλακτή, περνάμε μια γέφυρα κάτω από την οποία βρίσκεται ένα άλλο πέτρινο γεφυράκι πολύ όμορφο. Εκεί κοντά πλάι στο ποτάμι και κάτω από τα πλατάνια το δασαρχείο διαμόρφωσε χώρο για πικ - νικ. Η Φυλακτή, πατρίδα του αγωνιστή επί τουρκοκρατίας Αποστολάρα, βρίσκεται στο τέλος αυτού του επαρχιακού δρόμου, "σκαρφαλωμένη" στις απότομες πλαγιές του όρους Βουτσικάκι κι έχει νότιο προσανατολισμό. Αγναντεύει δε ένα πυκνό δάσος ελάτης στην απέναντι πλαγιά. Την πλατεία του αποτελούν ένα ξέφωτο, ο "Παλιόπυργος" και τα μαγαζιά συγκεντρωμένα κάτω από τα πλατάνια που είναι φυτεμένα σε δύο συνεχή πλατώματα. Στο χωριό υπάρχει ιχθυοτροφείο πέστροφας και λειτουργεί ξενώνας δυναμικότητας 70 κλινών. Το στολίδι του χωριού είναι η Μονή της Αγίας Τριάδας. Σήμερα από τη μονή σώζεται μόνο το καθολικό και ένας τρίκογχος ναός με νάρθηκα στη δυτική πλευρά. Από το τοιχογραφικό διάκοσμο του 17ου αιώνα μόνο στο ιερό διατηρούνται τοιχογραφίες. Το ξυλόγλυπτο τέμπο χρονολογείται με επιγραφή στα 1852. Από το χωριό περπατώντας στο δάσος μπορούμε μπορούμε να κάνουμε μερικές εκδρομές ως τον Αϊ Γιάννη, όπου η θέα προς τη λίμνη είναι καταπληκτική, η ακόμα ως τη βρύση Κασσάνδρας με το παγωμένο της νερό αλλά και ως την κορυφή του προφήτη Ηλία. Επιπλέον μπορούμε να κατέβουμε στο ποτάμι αλλά και στο νερόμυλο και ν' ανηφορήσουμε στην απέναντι πλαγιά μέσα στα έλατα. Για μεγαλύτερες εκδρομές με τα πόδια μπορούμε να ανηφορήσουμε ως το ύψωμα Γκαβέλ (αυχένας στο Βουτσικάκι) ή και να περάσουμε από την πίσω μεριά προς τα χωριά της Ανατολικής Αργιθέας. |
| |
| ΝΕΡΑΪΔΑ |
| Στην επιστροφή μας πριν από τα Καλύβια και λίγο πριν φθάσουμε στον οικισμό θα ανηφορίσουμε στη Νεράιδα, το προπολεμικό θέρετρο των Καρδιτσιωτών που το 1943 κάηκε από τους Γερμανούς και μετά τον πόλεμο ξαναχτίστηκε από τα μέλη του ομώνυμου οικοδομικού συνεργείου, όπου ανήκει. Η Νεράιδα σε υψόμετρο 1200 μ. και μέσα τα έλατα προσφέρει μια καταπληκτική θέα προς τη λίμνη και το Θεσσαλικό κάμπο. Το μάτι μας φθάνει ως τον Όλυμπο όταν η καθαρότητα της ατμόσφαιρας το επιτρέπει. Στο κέντρο του οικισμού πλάι στην μικρή πλατεία λειτουργεί ξενώνας 12 κλινών που συγχρόνως "δουλεύει" και σαν παντοπωλείο και εστιατόριο. Κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο λειτουργούσε τυπογραφείο και στο σπίτι του Νικολάου Πλαστήρα είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του ο Άγγλος λοχαγός Ντ. Χάμσον. Η Νεράιδα εκείνη την εποχή ήταν η έδρα του στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ. Το δάσος με τα έλατα προσφέρεται για όμορφους περιπάτους ως τη βρύση του Αλεξανδρή αλλά και ως τα γειτονικά χωριά, την Πεζούλα και το Νεοχώρι. |
| |
| ΝΕΟΧΩΡΙ |
| Για να φτάσουμε στο Νεοχώρι πρέπει να επιστρέψουμε στα καλύβια και να συνεχίσουμε πάνω στον περιφερειακό δρόμο στα νότια. Το Νεοχώρι είναι ένα χωριό απλωμένο στην πλαγιά με πολλούς "μαχαλάδες" και καταπληκτική θέα προς τη λίμνη. Η ονομασία Νεοχώρι και παράλληλα η ύπαρξη των τοπωνυμιών "Παλιοχώρι" και "κτίρια" μας παραπέμπουν στην υπόθεση ότι υπήρξε κάποιος παλαιότερος οικισμός ο οποίος για κάποιο λόγο διαλύθηκε και στη θέση του ιδρύθηκε το Νέο Χωριό (Νεοχώρι). Η υπόθεση αυτή φαίνεται να επαληθεύεται έστω και με αυτόν τον ιδιόρρυθμο τρόπο από την προφορική παράδοση, η οποία καλύπτει τα κενά των ιστορικών στοιχείων που διαθέτουμε προς το παρόν για την περιοχή. Κατά την προφορική παράδοση οι οικισμοί της Δυτικής πλευράς της λίμνης γνώρισαν μια φοβερή επιδημία η οποία ανάγκασε τον πληθυσμό να εγκαταλείψει τους μολυσμένους χώρους και να μετοικήσει σε νέους οικισμούς. Η επιδημία αυτή, κατά την παράδοση ήταν η πανούκλα. Έτσι το Νεοχώρι μετακινήθηκε νοτιοανατολικά, η Φυλακτή (παλαιά ονομασία Σιρμινίκ) εγκατέλειψε τον παλαιότερο οικισμό Πολιάνα και μετακινήθηκε δυτικά. Επίσης εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς η Μπελάγια, ο οικισμός ανάμεσα στην Πεζούλα και στο Νεοχώρι της οποίας τα κατάσπαρτα ερείπια είναι ακόμη εμφανή. Η ίδια επιδημία αποδίδεται και σε άλλους εγκαταλειμμένους οικισμούς όπως Μπελοκομύτη, Κρυονέρι κ.α. Έτσι όμως δεν έχουμε καμία πληροφορία σχετικά με χρονολογίες, με αποτέλεσμα οι προσεγγίσεις να γίνονται με έμμεσο τρόπο. Αφού λοιπόν το Νεοχώρι εμφανίζεται ως Κεφαλοχώρι στα 1526. η πανώλη που ερήμωσε κατά την παράδοση το Παλαιοχώρι και την Μπελάγια πρέπει να προηγήθηκε κατά ένα τουλάχιστον αιώνα, ίσως και παραπάνω. Σ' αυτά τα χρόνια, στα τέλη του 14ου αιώνα έχουμε την εμφάνιση μιας επιδημίας τεκμηριωμένης ιστορικά, που ερήμωσε αρκετές περιοχές της χώρας και δεν αποκλείεται να είναι η ίδια που έπληξε και την περιοχή της Νεβρόπολης. Με τη συνθήκη του Ταμασίου στα 1525 το Νεοχώρι ορίστηκε πρωτεύουσα των Αγράφων. Επί πλέον ήταν η έδρα της επισκοπής Φαναρίου και Νεοχωρίου η οποία άκμασε από τον 14ο αιώνα μέχρι την επανάσταση του 1821. Το Νεοχώρι κατά τον 16ο και 17ο αιώνα έφτασε στο απόγειο της ακμής του Ενδεικτικές είναι οι μαρτυρίες για τις δυο πλούσιες οικογένειες του Παναγιώτη Κουσκουλά και Παναγιώτη Μορφέση οι οποίες χρηματοδότησαν την αγιογράφηση αρκετών ναών της ευρύτερης περιοχής των Αγράφων αλλά και άλλων κοινωφελών έργων. Κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο εδώ μετέφερε το στρατηγείο του ο Σύνδεσμος της συμμαχικής αποστολής μετά την καταστροφή της Νεράιδας. Η δημιουργία της λίμνης έπληξε κύρια τον οικισμό αυτό ο οποίος είχε τις μεγαλύτερες ιδιοκτησίες στο οροπέδιο της Νεβρόπολης με αποτέλεσμα η παρακμή του στο εξής να είναι ραγδαία. Στη λίμνη πνίγηκαν 22 Νεοχωρίτες κατά τη μετακίνησή τους με καΐκι στις 6.12.1960 και η περιοχή βυθίστηκε στο πένθος. Από τότε στο χωριό δεν χορεύουν τους περίφημους Πασχαλινούς τριπλούς χορούς. Εδώ μπορούμε να επισκεφθούμε το μονόχωρο ναό του Αγ. Νικολάου με νάρθηκα στη δυτική πλευρά και εξωνάρθηκα στα βόρεια. Από τις τοιχογραφίες του σήμερα σώζονται μόνο τμήματα διαφόρων εποχών του 16ου και 17ου αιώνα. Σήμερα στο χωριό λειτουργούν ξενώνες και κατασκηνώσεις και ο επισκέπτης μπορεί να βρει δωμάτια για ενοικίαση. |
| |
|
