Φυσικό Περιβάλλον του νομού Καρδίτσας
|
|
| Το φυσικό περιβάλλον του νομού Καρδίτσας με χαρακτηριστικά τη γοητεία των αντιθέσεών του, τη συνύπαρξη ορεινού και πεδινού στοιχείου, την ομορφιά της ανακάλυψης τόπων απάτητων ακόμα και η διακριτική παρουσία της λίμνης Νικολάου Πλαστήρα τα τελευταία πενήντα χρόνια είναι η αιτία που η Καρδίτσα εξελίχθηκε σε έναν τουριστικό προορισμό πολλαπλών αποδράσεων και δράσεων μικρής ή μεγάλης διάρκειας, που εύκολα προσαρμόζονται στο διαθέσιμο χρόνο και τη διάθεση των επισκεπτών. Η βλάστηση στα πεδινά του νομού ακολουθεί το τυπικό της χλωρίδας των χαμηλών υψομέτρων. Λεύκες και πλατάνια κυρίως κοντά στους ποταμούς και εποχιακή χαμηλή βλάστηση. Όσο όμως ανεβαίνουμε περισσότερο πάνω από το επίπεδο της θάλασσας το τοπίο αλλάζει. Στα υψόμετρα μεταξύ των 700μ. και 900μ. περίπου κυριαρχεί η ζώνη της πλατύφυλλης βελανιδιάς (Quercus Frainetto). Πρόκειται για πυκνά δάση βελανιδιάς, τα οποία όμως συμπίπτουν με τη ζώνη ανθρώπινων δραστηριοτήτων - οικισμοί, γεωργικές εκτάσεις, κτηνοτροφία, με αποτέλεσμα να υλοτομούνται συχνά. Παρ' όλα αυτά η ζώνη της βελανιδιάς αποτελεί ιδανικό βιότοπο για ένα σημαντικό αριθμό ζώων - πουλιά, χελώνες, φίδια, μικρά θηλαστικά (νυφίτσα, κουνάβι, αλεπού) λύκους κ.λπ. Στη ζώνη αυτή συναντιούνται δύο είδη ξυλοφάγων κολεόπτερων τα οποία προστατεύονται από την οδηγία 92/43 της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα Lucanus Servus και Kerambyx cerdo. Στα υψόμετρα μεταξύ των 900μ. και 1.500μ. περίπου, κυριαρχεί η ζώνη του ελάτου. Εδώ συναντούμε δύο είδη ελάτων: το Abies Cephalonica και το Abies Hybridogenus τα οποία κατά τόπους συνυπάρχουν και δύσκολα διαφοροποιούνται στο μάτι του επισκέπτη. |
| |
| Πυκνά δάση ελάτου συναντώνται στα βορινά του νομού καθώς το έλατο αγαπά τις βόρειες θέσεις. Γενικά σχηματίζει πυκνά και σκιερά δάση στη σκιά των οποίων ευδοκιμούν διάφορα σκιόφυτα όπως το γεράνι και το κυκλάμινο. Στο ελατοδάσος απουσιάζει η χαμηλή βλάστηση δηλαδή οι θάμνοι και τα χαμηλότερα δένδρα, ενώ προς τα χαμηλότερα όρια εξάπλωσής του σχηματίζει μικτά δάση, έλατο - βελανιδιά ή βελανιδιά - έλατο ανάλογα με το κυρίαρχο σε αριθμό είδος. Η συνέχεια του ελατοδάσους διακόπτεται στα σημεία όπου η ύπαρξη ποταμών ή χειμάρρων ευνοεί την ανάπτυξη άλλων δένδρων όπως ο πλάτανος και στα ξέφωτα κυριαρχούν τα πτεριδόφυλλα (φτέρες). Στην Πανίδα της περιοχής συνυπάρχουν πολλά μικρά θηλαστικά, μεταξύ των οποίων συναντούμε και τον δενδροπόντικα (μπλούχι στο τοπικό ιδίωμα) ενώ αξιοσημείωτη είναι η ύπαρξη της αγριόγατας, ο πληθυσμός της οποίας έχει μειωθεί σημαντικά στη χώρα μας. Πάνω από τα τελευταία όρια του δάσους των ελάτων (1.500 μ. και άνω) συναντάμε αρκετά εκτεταμένες περιοχές με κύριο χαρακτηριστικό την απουσία δενδρώδους βλάστησης και την κυριαρχία λιβαδικής, τα γνωστά ψευδοαλπικά λιβάδια με χαρακτηριστικό τους να αντέχουν στις ακραίες καιρικές συνθήκες διαθέτοντας μικρά φύλλα για την εξοικονόμηση νερού και οργανώνοντας το φύλλωμα σε πυκνό σχηματισμό (φούντες) για να αντέχουν το ψύχος. |
| |
| ΨΑΡΙΑ |
| |
| Η Δημιουργία της λίμνης Ν. Πλαστήρα από τα νερά του ποταμού Μέγδοβα που κατέκλυσε το οροπέδιο της Νεβρόπολης με την κατασκευή του φράγματος στα τέλη της δεκαετίας του 1950, επηρέασε τη χλωρίδα και την πανίδα της ευρύτερης περιοχής. Στη λίμνη ζουν γύρω στα δέκα είδη ψαριών από τα οποία άλλα προέρχονται από τα είδη που υπήρχαν στον ποταμό Μέγδοβα, ενώ κάποια άλλα προήλθαν από εμπλουτισμούς. Τα είδη ψαριών που συναντούνται είναι: |
 |
Χέλι (Anguilla anguilla) |
|
Λαυράκι (Barbus albanicus) |
|
Γριβάδι (Cyprinus carpio) |
|
Πεταλούδα (Carassiuw auratus gibelio) |
|
Κορεγόνος (Coregonus lavaretus) |
|
Ασπρόψαρο (Leusiscus cephalus) |
|
Γλήνι (Tinca tinca) |
|
Πέστροφα και άγρια πέστροφα (Salmo gairdneri και Salmo truta) |
| |
| ΠΟΥΛΙΑ |
| |
| Γύρω από τη λίμνη θα συναντήσουμε πουλιά όπως ο σταχτής ερωδιός, ο μικρός λευκός ερωδιός, ο πελαργός, ο ασημογλάρος, το γλαρόνι, κάποια βουτηχτάρια και λίγους κορμοράνους. Το προσεκτικό μάτι θα αναγνωρίσει στην περιοχή τον λευκοτσικνιά, το όρνιο, τον χρυσαετό και τον πετρίτη. |
| |
|